کد مطلب:137397 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:228
منظور از اقربا و خویشاوندان رسول خدا
در این جا سؤالی مطرح می شود كه وقتی امر چنین است، پس به چه علت خداوند متعال و رسول گرامیش، مسلمین را به دوستی اقربا و اطاعت از ایشان و تمسك به ریسمان الهی ایشان امر فرموده اند؟
و ما جواب این سؤال را در خطبه ای كه امام حسین علیه السلام در راه مكه و عراق فرموده، جستجو می كنیم. در قسمتی از آن خطبه آمده:
«رضی الله رضانا اهل البیت نصبر علی بلائه، و یوفینا اجور الصابرین، لن تشذ عن رسول الله لحمته». [1] .
بر آنچه خدا راضی است ما نیز راضی و خشنودیم، در مقابل بلا و امتحان او استقامت می ورزیم و اجر صبر كنندگان را بر ما عنایت خواهد نمود، و هرگز در میان پیامبر و پاره های تن او (فرزندانش) هیچ گاه جدایی نخواهد افتاد.
پس آن نزدیكانی كه خداوند به دوستی و اطاعت ایشان امر فرموده، اهل بیت خاصه ی رسول خدا صلی الله علیه و اله می باشند، نه هر كسی كه به جهت ولادت به پیامبر صلی الله علیه و اله یا جدش هاشم منتسب است. و اهل بیت خاصه ی پیامبر صلی الله علیه و اله كسانی اند كه هیچ گاه در قول و عمل از او جدا نبوده اند، ایشان كاملترین نمونه ی شخصیت رسول خدا صلی الله علیه و اله و مصداق بارز علوم و اخلاق و جمیع خصائص آن حضرت هستند؛ چون سخن گویند به زبان او سخن گویند و چون عملی را انجام دهند برگرفته از رسالت و سیرت آن حضرت است. و هیچ سخنی بهتر از «حدیث ثقلین» دلالت ندارد كه در آن تمسك و توسل به ایشان واجب شده چنان كه تمسك به كتاب الله واجب گردیده است.
آیا كسی كه به یك نحوی به رسول اكرم صلی الله علیه و اله منسوب است (غیر از ائمه اطهار) می تواند ادعا كرده و بگوید كه مودت و دوستی من و اطاعت از من بر آحاد مردم واجب است؟ و به این حدیث و آیه ی تطهیر و آن چه در شأن اهل بیت وارد شده است، احتجاج نماید؟ (قطعا این طور نیست) بلكه آن كسانی كه مودت و اطاعتشان بر ما واجب شده، اهل بیتی هستند كه حضرت سید الشهدا علیه السلام آنها را معرفی نموده و فرموده است: «رضایت ما اهل بیت رضایت خداوند است» سپس به سبب این رضایت اشاره نموده می فرماید: «در میان پیامبر و
پاره های تن او هیچ گاه جدایی نخواهد افتاد».
پس حضرت رسول صلی الله علیه و اله از ایشان است و آنها نیز از حضرت رسول صلی الله علیه و اله. پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله برای خدا خشنود شده و برای خدا غضب می كند، اهل بیت نیز این چنین اند؛ زیرا بین ایشان هیچ گونه جدایی و انفصالی نیست.
پس انتساب اسمی و لفظی به وجود مقدس نبی اسلام صلی الله علیه و اله به مجرد ولادت (هر چند فاصله زیاد باشد) صحیح است. اما در انتساب روحی و معنوی، قبل از هر چیزی از دلایل این نوع انتساب بحث می شود، و در آن سلسله نیات و اعمال و رفتاری كه خداوند را خشنود می كند فحص می شود، نه در سلسله ی آباء و اجداد. (و اهل بیت علیهم السلام لفظا و روحا، منتسبین واقعی به شخص رسول اكرم صلی الله علیه و اله هستند).
و ما جواب این سؤال را در خطبه ای كه امام حسین علیه السلام در راه مكه و عراق فرموده، جستجو می كنیم. در قسمتی از آن خطبه آمده:
«رضی الله رضانا اهل البیت نصبر علی بلائه، و یوفینا اجور الصابرین، لن تشذ عن رسول الله لحمته». [1] .
بر آنچه خدا راضی است ما نیز راضی و خشنودیم، در مقابل بلا و امتحان او استقامت می ورزیم و اجر صبر كنندگان را بر ما عنایت خواهد نمود، و هرگز در میان پیامبر و پاره های تن او (فرزندانش) هیچ گاه جدایی نخواهد افتاد.
پس آن نزدیكانی كه خداوند به دوستی و اطاعت ایشان امر فرموده، اهل بیت خاصه ی رسول خدا صلی الله علیه و اله می باشند، نه هر كسی كه به جهت ولادت به پیامبر صلی الله علیه و اله یا جدش هاشم منتسب است. و اهل بیت خاصه ی پیامبر صلی الله علیه و اله كسانی اند كه هیچ گاه در قول و عمل از او جدا نبوده اند، ایشان كاملترین نمونه ی شخصیت رسول خدا صلی الله علیه و اله و مصداق بارز علوم و اخلاق و جمیع خصائص آن حضرت هستند؛ چون سخن گویند به زبان او سخن گویند و چون عملی را انجام دهند برگرفته از رسالت و سیرت آن حضرت است. و هیچ سخنی بهتر از «حدیث ثقلین» دلالت ندارد كه در آن تمسك و توسل به ایشان واجب شده چنان كه تمسك به كتاب الله واجب گردیده است.
آیا كسی كه به یك نحوی به رسول اكرم صلی الله علیه و اله منسوب است (غیر از ائمه اطهار) می تواند ادعا كرده و بگوید كه مودت و دوستی من و اطاعت از من بر آحاد مردم واجب است؟ و به این حدیث و آیه ی تطهیر و آن چه در شأن اهل بیت وارد شده است، احتجاج نماید؟ (قطعا این طور نیست) بلكه آن كسانی كه مودت و اطاعتشان بر ما واجب شده، اهل بیتی هستند كه حضرت سید الشهدا علیه السلام آنها را معرفی نموده و فرموده است: «رضایت ما اهل بیت رضایت خداوند است» سپس به سبب این رضایت اشاره نموده می فرماید: «در میان پیامبر و
پاره های تن او هیچ گاه جدایی نخواهد افتاد».
پس حضرت رسول صلی الله علیه و اله از ایشان است و آنها نیز از حضرت رسول صلی الله علیه و اله. پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله برای خدا خشنود شده و برای خدا غضب می كند، اهل بیت نیز این چنین اند؛ زیرا بین ایشان هیچ گونه جدایی و انفصالی نیست.
پس انتساب اسمی و لفظی به وجود مقدس نبی اسلام صلی الله علیه و اله به مجرد ولادت (هر چند فاصله زیاد باشد) صحیح است. اما در انتساب روحی و معنوی، قبل از هر چیزی از دلایل این نوع انتساب بحث می شود، و در آن سلسله نیات و اعمال و رفتاری كه خداوند را خشنود می كند فحص می شود، نه در سلسله ی آباء و اجداد. (و اهل بیت علیهم السلام لفظا و روحا، منتسبین واقعی به شخص رسول اكرم صلی الله علیه و اله هستند).
[1] اللهوف علي قتلي الطفوف، سيد بن طاووس، ص 61.